Raz z wojny rycerze trzej
Aj, aj, aj
Przez świat do ojczyzny szli swej
A w oknie złocisty kwiat
Aj, aj, aj
Królewna patrzyła na świat

Przystańcie panowie rycerze
Kto serce me z sobą zabierze?
Kto w dłoni poniesie je swej?
Aj, aj, aj
Więc lutni dobyli ci trzej

I pierwszy pochwalił bój
Aj, aj, aj
Przygodę, mitręgę i znój
Klejnoty rycerskich dni
Aj, aj, aj
Błyszczące od złota i krwi

A drugi pochwalił wytchnienie
I ramion miłosne omdlenie
I ust, gdy w uścisku cnym
Aj, aj, aj
Jak wiersz w jeden złączą się rym

A trzeci tak podjął śpiew
Aj, aj, aj
Ja za nic mam złoto, ni krew
Ni miłość mnie znęci w próg
Aj, aj, aj
Ja kocham niepokój mych dróg

Drogami mnie żenie i miota (?)
Tęsknota moja, tęsknota
Rojenia, marzenia i sny
Aj, aj, aj
Więc rzekła królewna: to ty!

Ty weź moje serce w dłoń
Aj, aj, aj
A on zwiesił smutnie swą skroń
Weź z sobą na bezmiar dróg
Aj, aj, aj
Ach, jakżebym zrobić to mógł?

Czyż zbyłbym rycerskiej swej biedy?
Do czegóż ja tęskniłbym wtedy?
I za czem ja zbiegałbym kraj?
Więc odszedł, a za nim ci dwaj

Królewna przez całą noc
Aj, aj, aj
Płakała, nie mogła łez zmódz (sic!)
Płakaniem przez cały rok
Aj, aj, aj
Fjołkowy skaziła swój wzrok

A rycerz z oddali się smucił
Do pani, którą porzucił
I tak w tym potopie łez
Aj, aj, aj
Ballady jest koniec i kres
Aj, aj, aj
Aj, aj, aj

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.