Każdy zna wielki żal,
Beznadziejny jak ostateczność
Gdy nadzieja odjeżdża w przeklętą dal,
Bezpowrotnie – to znaczy na wieczność.

Upływa miesiąc, a potem rok,
Mija czas żałobnego śpiewu,
Z ziaren żalu wyrasta potężny smok,
Groźna bestia ludzkiego gniewu.

Bezwartościowy gniew
Gdy go trzyma brutalnie w szachu
Ścinający roztętnioną w żyłach krew –
Groźny potwór ludzkiego strachu.

Strach obezwładnia gniew
I w efekcie tego skandalu
Beznadziei wózkiem jak zaszczuty pies
Znów wracamy w ramiona żalu.

Najpierw żal, potem gniew, no i strach,
Tak bez sensu i jakże nieludzki,
Paranoiczny na jawie i w snach
Nasz psychiczny trójkąt bermudzki.

Najpierw żal, potem gniew, no i strach,
Tak się wszystko w kółeczko wciąż plecie,
Mijają lata, a trójkąt ten trwa,
Czasami na chwilę zanika po secie.
„No ale to na ile? Na chwilę?
Potem jest jeszcze gorzej...”

Alkohol – świetny lek,
Znakomity środek ataku,
Załadujesz do głowy tych kilka set
I po chwili cudownie – po strachu!
„Nie bój się!”

Chyba żeś chory już
Albo masz trochę słabą głowę,
Wtedy niech cię w opiece ma anioł stróż,
Bo wykończą cię stany lękowe.

Lecz gdy masz normalny, zdrowy łeb,
To odstawisz swój strach do kąta
I od żalu przeskoczysz szybciutko w gniew,
Olewając zasadę trójkąta.

Niestety, nazajutrz wróci strach
Na twych nerwach brutalnie grać forte
Z kumplem kacem wczorajszy twój gniew
Wezmą łatwo i spadnie na mordę!

Najpierw żal, potem gniew, no i strach,
Znów się śmieje bezczelnie ostatni,
Twa perspektywa jest raczej zła,
Nie wywiniesz się chyba z tej matni,

Chyba że w matni tej zjawi się
I cię wyrwie ze strachu wibracji
Wracając życiu właściwy sens,
Czwarta siła – siła desperacji!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.