---

Harmonią z poddasza
ktoś prosi, zaprasza,
ktoś gra walczyka.
Uparcie - raz, dwa, trzy,
a gra jak się patrzy,
a gra walczyka.

Dziewczętom z oficyn,
przechodniom z ulicy
ktoś gra walczyka.
I ptakom u okien
pod samym obłokiem
ktoś gra walczyka.

Harmonią z poddasza
ktoś prosi, zaprasza,
ktoś gra walczyka.
A w dole dziewczyna
wzruszona wspomina,
jak jej grał walczyka.

Wybrała innego,
wybrała nie tego,
kto gra walczyka.
Więc on tam wysoko
już tylko obłokom
niech gra walczyka.

Ja, walczyku, cię znam,
ja, walczyku, cię znam,
ty, co było, co przeszło, rozpalasz.
I uparcie ten sam,
i uparcie ten sam
na tę krzywdę się swoją użalasz.

Lalala... lalala...
Byłem z nią, jestem sam.
Lalala... lalala...
A tak dobrze było nam.

Harmonią z poddasza
ktoś prosi, zaprasza,
ktoś gra walczyka.
Uparcie - raz, dwa, trzy,
a gra jak się patrzy,
a gra walczyka.

Dziewczętom z oficyn,
przechodniom z ulicy
ktoś gra walczyka.
I ptakom u okien
pod samym obłokiem
ktoś gra walczyka.

Dziewczyna, mój Boże,
już słuchać nie może
tych próśb walczyka.
I serce jej pęknie,
że on aż tak pięknie
tam gra walczyka.

Więc biegnie schodkami,
już staje przed drzwiami,
gdzie on gra walczyka.
Gdzie noc będzie chwilką,
gdzie on dla niej tylko
zagra walczyka.

Walczyka, walczyka,
walczyka...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.