Nad brzegiem morza stał Edward VIII,
Listki akacji obrywał,
„Kocha, nie kocha” – listki opadły
I swoję Simpson przyzywał.

„O, przybądź, Simpson, kwiecie anielski,
Przybądź, ach, przybądź w zachwycie,
Bo jam jest Edward VIII angielski
I kocham ciebie nad życie!”.

Przybyła Simpson w złotej karocy,
Na pierś królowi upadła,
I tak leżała bez siedem nocy
Jak ta lelija pobladła.

A on jej tylko całował ręce
I łza błyszczała mu w oku,
A działo to się w tysiąc dziewięćset
Trzydziestem i szóstem roku.

Ale źli ludzie, co tam mieszkali,
Co tam mieszkali w bliskości,
Przed starą matką ich obszczekali
À propos wolnej miłości.

Więc naród biada i matka biada,
Lecz stary Baldwin najgorzej:
„Świństwo – powiada – granda – powiada –
Tak być – powiada – nie może!”.

Jak dwie różyczki same na świecie,
Tak im bez siebie niedobrze:
Ona w tym Cannes gra na rulecie,
On w mieście Wiedniu na kobzie.

Grają, śpiewają, śpiewają, grają
Piosenkę, co się zaczyna:
Serce nie sługa, serce nie pyta,
Serce nie zapomina…

Serce nie sługa, serce nie pyta,
Serce nie zapomina…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.