Miejcie nadzieję! Nie tę lichą, marną Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno Przyszłych poświęceń w duszy bohatera.
Miejcie odwagę! Nie tę jednodniową, Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska, Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową Nie da się zepchnąć z swego stanowiska.
Miejcie odwagę! Nie tę tchnącą szałem, Która na oślep leci bez oręża, Lecz tę, co sama niezdobytym wałem / Przeciwne losy stałością zwycięża. / x2
Przestańmy własną pieścić się boleścią, Przestańmy ciągłym lamentem się poić! Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, / Mężom przystoi w milczeniu się zbroić. / x2
Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje I przechowywać ideałów czystość; Do nas należy dać im moc i zbroję, / By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość . / x2
Miejcie nadzieję! Nie tę lichą, marną Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno / Przyszłych poświęceń w duszy bohatera. / x2Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
