---

A kiedy
Rumaki rżały,
A pola pod rumakami jęczały,

Król nakazał,
Ażeby księża
I ludzie, którzy nie noszą oręża
Opuścili pole.

Zatem pacholę,
Widząc, że ksiądz kanclerz odejść zamierza,
Rzecze tak do księdza kanclerza:

„Stój, zobacz! Bitwa zaczęta
Podobnej najstarszy człek nie pamięta,
Podobnej jeszcze nie widział świat!

Stój, zobacz! Rzecz niepojęta,
Potomność na wieki ją zapamięta,
Na wieki wieków i lata lat.”

**

A kiedy
Dwie tłumów ściany
Zwarły się jakoby dwa oceany
I zawiśli
Jakoby w chmurze
Zarówno bohaterowie jak tchórze,
W jednej będąc toni,

A łoskot broni
Pośrodku błoni we zmysły uderzył –
Tak pomyślał ksiądz podkanclerzy:

„O, dzięki! Wszechmocny Boże,
Że oto sługa Twój zobaczyć może,
To czego jeszcze nie widział świat.

O, Boże! Po takim boju
Daj słudze twemu odpocząć w pokoju,
Gdy wypełniło się brzemię lat.”

*

A kiedy
Walna nawała
Walną chorągwią krakowską zachwiała,

Ta zaś padła,
Zaczem nastała
Około chorągwi walka zajadła
I śród kurzu trwała,

Na co patrzała
Rzesza co Boskich wyroków nie znała,
A nie znając – lamentowała:

„O, biada! Okrutna chwila,
Nie wiemy, kto wie, a kto się omyla,
Nędza i trwoga i strach u wrót

O, biada! Czas się przesila,
Nie wiemy, kędy się szala przechyla
Nie wiemy, czego zażąda Bóg.”

**

A kiedy
Ruń stratowana,
Mięsem, żelazem, jedwabiem zasłana,

Odsłoniła
Okropność swoją,
Obawom trwogom nadziejom i bojom
Dając zakończenie,

Zatem sumienie,
Rozwaga, roztropność i zachwycenie
Z dusz wyrwały głośne westchnienie:

„Stój! Zobacz! Rzecz dokonana!
Wyrokiem Najpotężniejszego Pana
On to rzekł: .

Stój! Zobacz! Rzecz niesłychana!
Będzie pamiętna i zapamiętana
Prapokoleniom na wieczny znak.”

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.