---

Machnąłem ręką, przeskoczyłem płot,
Rząd rozpędziłem wroni,
Bo długo czekał tłum na boży miot.
Spadłem na mech ich dłoni.

I samo się zrobiło jakoś tak,
Że mnie słuchali wszyscy,
Więc do nich wprost mówiłem, zamiast wspak
I wołał lud, żem bystry.

Orzekł spowiednik - zbawisz owce swe
Gdy stanie wróg za progiem;
Więc je zbawiałem nie pojmując, że
Swój - może też być wrogiem.

Za me zasługi - w wieży zamknął król
Zasłużonego sługę.
I lata trwała krzywda, lata - ból
I dni mijały długie.

Lecz tak już jest, że zrozpaczony lud
Temu, kto w wieży - wierzy:
I nie wiem sam jak się znalazłem wśród
Premierów i Papieży.

Masa jest siłą, ale siłą mas
Jest ten, kto czuje za nie.
Jam z was: I dla was: I za was
Wypowiem - swoje zdanie.

Nie wiecie sami czego chcecie chcieć,
Więc w chceniu wam pomogę:
Choć królem stał się dla was prosty kmieć -
Kręta wam wskaże drogę.

Bo sprawiedliwie wszystkim służyć chce:
Ojczyźnie - i skrzywdzonym.
Ale ojczyzna - jedna przecież jest,
Skrzywdzonych zaś - miliony.

Wszak wszelką krzywdę dzieli się raz, dwa:
- W szczegółach siedzi diabeł:
Szczegółem rada się zajmuje ma -
Od czego ma się radę?


Nastała historyczna zmiana ról,
Niech na mnie nikt nie dybie;
Na dziś i jutro tylko - z chłopa król,
Odejdę, jeśli chybię.

Kto z chłopa król - po prostu swoje wie
I ci, co stoją tyłem
Niech sobie plują w najłatwiejszy cel -
Ja wiem - że nie chybiłem.

Królestwo moje jest czy tak, czy siak,
Zakwitnie mi dziedzina.
A jeśli przez was pójdzie coś nie tak -
To już nie moja wina.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.