---

Stacyjka Zdrój, miasteczko przy niej,
a nad miasteczkiem widzę tym,
jak niziuteńko niebo płynie,
na którym imię twe pisze dym.

Na rynku zawsze ludniej,
gdy targ przy starej studni.
U wrót plebanii drzemie dziad
i kasztanami sypie wiatr.

Wciąż wracam na stacyjkę białą
pociągiem, który lato wiózł.
Wesołych brzóz go sześć witało,
sześć go żegnało zmartwionych brzóz.

Ze stacji droga krótka —
zielona stara furtka
zaskrzypi cicho: „Jak się masz?
Podobną kiedyś znałam twarz…”.

~ ♫ ♫ ♫ ~

A potem sień: ktoś drzwi odmyka,
głosy wzruszone, twój i mój.
A potem cień: i wszystko znika,
i już umyka Stacyjka Zdrój.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.