---

Dotyk twych ust
Budzi znów we mnie żar
I wygania gdzieś precz
Zimne duchy złych lat
Dotyk twych słów
Sprawia radość, choć wiem,
Że już kończy się noc.
Magiczny twój szept.

Na gardle topór,
Krztuszę się
I boli wszelka myśl,
Do ciebie gna,
By z tobą być.

Choć jestem słaby,
Dźwigam się,
Podnoszę jeszcze raz.
Wiem jak smakuje twardy chleb.

Celtycki chłód przenika mnie,
Na ustach mroźny wdech
I śnieżny sad okrywa mgła
Nie widzę.
Jestem sam.

Roman Kostrzewski:
A we mnie wilk jak leśne widmo w nocnym słońcu święta Jul,
Ofiarny dym i cierpkie wińsko.
Nie wykona szat Twój syn w świątyni Freya.

Dotykiem dłoni
Strąciłaś mnie
I z nieba lecę w dół
Rozpadam się
Na milion słów.

A jednym żal,
A drugim dom,
A trzecim rączy koń.
Trzymam się,
Po polanach nieś mnie, nieś!

Celtycki chłód przenika mnie,
Na ustach mroźny wdech
I śnieżny sad okrywa mgła
Nie widzę.
Jestem sam.

Celtycki chłód przenika mnie,
Na ustach mroźny wdech
I śnieżny sad okrywa mgła
Nie widzę.
Jestem sam.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.