I/Irydion/Dęby umierają stojąc (Bogowie odchodzą w milczeniu)
Gdy zapada mrok, a ciemność cicho skrada się Między konary starych drzew Milknie ptaków śpiew, leśne królestwo kryje noc Prastarym dębom niosąc sen
To one żyją całe wieki tu Świadkowie zapomnianych słów Zapomnianych bóstw
I tylko czasem cichy konarów jęk Przypomni znów słowiańską pieśń Dębowy krąg przenika noc legendą swą Faluje cicho senny las Powraca znów minionych wieków wspomnień ból I znów zastyga w miejscu czas (jak lawa)
Opowieść o tych co przybyli tu O bogach zza dalekich mórz Zza wysokich gór O czynach, które do dziś w sercach tkwią Dostojnie płynie dębów głos
Gdy zapada mrok Wracają echa dawnych dni Wspomnienia budzą się, by żyć Wtedy przez noc Przedziera się rogów głos, by zbudzić las z wiecznego snu
Gdy zapada mrok przodkowie drzew wtuleni w sen Śnią o wielkości dawnych ziem Gdy mężny lud godzien najwyższej spośród cnót bił zgodnym rytmem ludzkich serc I dojrzał w dziejów mroku Prawdy błysk I pojął swe dziedzictwo dni Dla przyszłych wielkich chwil A Duch Pradziejów przyjął czasu dar - ten sen wciąż trwa
Gdy zapada mrok Wracają echa dawnych dni Wspomnienia budzą się, by żyć Wtedy przez noc Przedziera się rogów głos, by zbudzić las z wiecznego snu Gdy zapada mrok Powraca piękno dawnych chwil Wracają w chwale dawne dni A wtedy noc rozdarta przez tęsknoty głos Za dawnym światem roni łzy
A jeśli Bóg niejedno ma imię? A jeśli Bóg niejedną ma twarz? Co jeśli Człowiek samotnym wilkiem? Co jeśli nic ponad nas? *
Gdy zapada mrok Budzą się lęki dawnych dni Wraca niepewność przyszłych chwil Bezkresną noc rozdziera wtedy ludzki głos Próżno wołając bogów swych Gdy zapada mrok Dębowe kręgi na jawie śnią A serca koi wspomnień czar Żywiczne łzy za dawnym światem znaczą pnie Ale umiera sen Umiera sen - lecz wstaje dzień!Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
