Znów się odezwał ten dumny zegar
Zegar spod nieba, polskiego nieba
Przez długie lata milczał nad miastem
A dla zegarów to czas wygasły

Lecz miasto żyło i nie umarło
Choć w gruz zmienione kryło się darnią
Znów bije serce nieba Warszawy
Dla naszej sprawy, dla ludzkiej sprawy

Mówi o naszych nocach i świtach
Wieża jak rzeźba w obłoku ryta
Cztery jej tarcze w czas patrzą nowy
Jak w cztery strony świata Światowid

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.