Najtrudniejsze są chwile pożegnań
Gdy wzruszenie odbiera ci głos
Już za chwilę nie będziesz tu ze mną
A wspomnienia przerzucą most
Kwiat akacji nam przypomną
Białe żagle na jeziorach
Okruch serca zagubiony
W starym parku jeszcze wczoraj
Najtrudniejsze są chwile pożegnań
Powiedz, powiedz, proszę, choć kilka słów!
Albo nie mów - tak lepiej, nie trzeba
Przecież wierzę, że wrócisz tu
Przez tłum podróżnych na peronie
Zielone światło mruga już
Ktoś trzyma w dłoniach czyjeś dłonie
Ktoś inny woła: "Czekam, wróć!"
A my, objęci ludzkim gwarem
Nie bacząc na odjazdu znak
Patrzymy sobie w oczy z żalem
Bo słów potrzebnych wciąż nam brak
Najtrudniejsze są chwile pożegnań
Gdy wzruszenie odbiera głos
Już za chwilę nie będziesz tu ze mną
A wspomnienia przerzucą most
Kwiat akacji nam przypomną
Białe żagle na jeziorach
Okruch serca zagubiony
W starym parku jeszcze wczoraj
Najtrudniejsze są chwile pożegnań
Powiedz, powiedz, proszę, choć kilka słów!
Albo nie mów - tak lepiej, nie trzeba
Przecież wierzę, że wrócisz tu
Wiem, że wrócisz, wiem, że wrócisz znów!
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
