---

Śmiej się, gdy zechcesz, z nadziei i marzeń
albo się łudź,
w pięknej dziewczynie zakochaj się strasznie
albo ją rzuć.

Niech ci z miłości zostanie nie więcej
niż cień czy gest —
wszystko to było w francuskiej piosence
i wciąż w niej jest!

Gdy chcesz, znajdziesz w niej
każdy dzień z twoich dni,
sprzed lat jakiś zmierzch,
jakiś śmiech, czyjeś łzy.

I świata los, i twój los,
które czas z sobą splótł —
to jest właśnie to,
parę słów, kilka nut.

Dachy w słońcu błyszczące jak łuska,
c’est si bon, mon amour, que je t’aime —
to jest zawsze piosenka francuska,
ile lat dzisiaj ma, mniejsza z tem!

Gdy chcesz, znajdziesz w niej
wszystko, czego ci brak:
„tu m’aimes?” — powie „oui”,
„kochasz mnie?” — powie „tak”,
powie „tak”.

Tęsknić też umie i z tobą się bawić,
i pójść na dno,
skłamie, gdy trzeba, a kłamać potrafi
jak mało kto.

Jakże bez kłamstwa w tym świecie wytrzymać?
Wierz, jeśli chcesz!
O tym wie każda francuska dziewczyna
i piosnka też.

Gdy chcesz, znajdziesz w niej
wszystko, czego ci brak:
l’amour pour toujours
c’est si bon — jeszcze jak!

Za parę sou albo mniej
w niej nadziei, gdy źle,
i wciąż wierzą jej,
i wraz z nią śmieją się.

Słowa ciągłym użyciem zużyte,
jak się zdarzy: raz merde, raz l’amour,
Brel, Brassens i szczeniaki z bigbitem
tak śpiewają, i Charles Aznavour.

Przez lata i dni
jeszcze ton, jeszcze takt:
„tu m’aimes?” — powie „oui”,
„kochasz mnie?” — powie „tak”,
powie „tak”.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.