Dom nałogów i publiczny czar, Ona jeszcze piła kiedy on już spał, Statek ich prowadził byle gdzie, Najdziwniejsza para jaką znam, Był autorem wierszy i kilku spraw, Z nią nie gadał brat już dłuższy czas, On i Ona, znany motyw jak świat, Najdziwniejsza para, jaką znam. Cały ten świat, Co budzi mój lęk, To moja głowa, I ust twoich wdzięk, Ciał niemy krzyk, I blizn lekki dar, Nie daje wciąż zasnąć, Zabiera im czas. Prorocy z różnych biblii, twórcy klątw, Nie zdali sobie sprawy, co może ludzki los, Bo gdy błądzimy w chmurach, niepewność wieje wiatr, Oddala od nas prawdę, odsłania ludzki strach, Na przekór grzechom pukającym do drzwi, Razem-na ścianie, w tle poszarpane dni, On i Ona, znany motyw jak świat, Najdziwniejsza para, jaką znam. Cały ten świat, Co budzi mój lęk, To moja głowa, I ust twoich wdzięk, Ciał niemy krzyk, I blizn lekki dar, Nie daje wciąż zasnąć, Zabiera im czas. Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|