---

Aha, F I S Z, INESPE

A to co wydawało się świętością
Nie ustającą radością
Polepioną przez lata miłością
Gdzieś traci swój błysk, traci ogień, już ledwo się tli
Choćbyś próbował wytłumaczyć mi
Jak to się dzieje
Ja za mały jestem by zrozumieć te wielkie rzeczy
Próbuję coś powiedzieć
Słowo słowu sobie przeczy
I może potrzebuję lekarza co z obsesji mnie wyleczy
Wypuszczasz potok słów, które trafia mnie kaleczy
Ja coś mówię lecz jakbym rozmawiał ze ścianą
A ściana jest biała i gówno mówi
Tak łatwo z tobą się minąć i zgubić
Tak łatwo się z tobą minąć i zgubić!
Łatwo się poranić i nie lubić,
Mówić więc, czy nic nie mówić
i wsłuchać się w ciszę co przeszywa membrany.
Patrze się na drzwi: nie odchodź ja mam dość gadania do ściany
Ja jestem taki mały, a to takie duże, przerasta mnie
Gubię fason, w poprzek stoję, i gubię się gdzieś w śmieciach które sam wygrzebałem
Odchodzę w ciszy chodź tak naprawdę tego nigdy nie chciałem

Ref.: Raz bliżej, raz dalej oddalamy się od siebie choć nie chcemy tego wcale x4

Więc gdy nie rozmawiamy wcale
Jesteśmy coraz dalej
Pytamy czy długo to potrwa bo ja nie wytrzymam dwóch dni
Muszę wyjaśnić to i pogadać o tym bo jak wiesz ugodową jestem istotą
Spójrz mi w oczy wiesz, że zgoda jest jak złoto
Ja myślę, że konflikty są właśnie po to
Po to się będziemy kłócić
Żeby później wszystko to odwrócić
I nie by sobie narzucić coś, czy zmusić do czegoś
I nie dla spokoju świętego
Ale by jeszcze raz udowodnić, że dorośliśmy do tego
Być człowiekiem być dla człowieka drugiego
Choć to ciężka praca
Bo zły nastrój, czy problem jaki znowu powraca
I znowu oburzeni, i znowu zmęczeni
Jakby niczego przez ostatnią kłótnię nie nauczeni
Masz dosyć mnie, myśląc, że nic się nie zmieni
Ale już po chwili, najdalej po godzinie wszystko minie mi jak ręką odjął
Nie chcę więcej sytuacji takich stwarzać
Znasz mnie, wiesz, że nie lubię się długo obrażać
Wylewam słowa pocieszenia jak potrawę z kałamarza
I znów jest dobrze i nic nam nie zagraża
Fisz. to mówił a ja powtarzam
Bo wiem na pewno
Bez tego byłbym przecież jak drewno
To jest trzask, gdy nie liczy się złość
Liczy się jedno
Zawsze gdy zabłądzę najprzyjemniej jest trafić znowu w sedno

Ref.

Mówiłem, że lubię samotność, że to mi sprzyja
Kłamałem bezczelnie, niechcący wypadło mi to z ryja
Kiedy sam tu siedzę, coś jakby dusi mnie wokół szyi się obwija
Czas dłuży się ciągnie się jak guma
A ciebie dopadła ta ogromna duma
Co rozmiarem w moim pokoju się nie mieści
Więc problemem ja nie będę się pieścił nie nie nie
Zamknij drzwi i spójrz po raz ostatni
Ja otworze okno by wiatr rozwiał wątpliwości
Co do miłości nieustającej radości i świętości
Co jest lekko naruszona
A ty nie wzruszona
Zmęczona moimi wiecznymi pretensjami
Trzaskasz drzwiami
Spoglądasz na ściany
Znów zostaliśmy sami
Do samego rana
Ja i biała ściana

Ref

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.