Ochtenddauw, kilte geboren
druplend over de heide
Dijne schoone schijn
verkrampt het landschap
Enige schoonheid
in barre tijden
bleek gordijn, besproeid de aarde
dansend over de weide
Mantel der dood
raast langs de ogen
Verdwaalde wereld
zoekt traan en lijden
Killen kouden winterbries
geboren uit de duusternis
De zwaluw maakt zijnen allerlaatsten vlucht
Krijsend, hijgend almaar door
Geteisterd door het krakend koor
Met vlerken nat doordrenkt van mist en zucht
Want ieder die d'r zich aan waagt
En den bevrorenen dauw uitdaagt
Verbrand z’n gelaat aan ‘t ijs… en hare vrucht

Witten geest van ijs en lucht
de hijger van de koude zucht
uw adem parelt dansend in het licht
De valse kroon van koning winter
steelt de lucht en stikt den vinder
strelend kust hij enkels vol met jicht
Hij trilt de aders door mijne huid
ik krimp ineen wanneer hij huilt
De dauw heeft zowaar zijn oog… op mij gericht

Zonlicht… waarom hest du mij verlaten ?!
voor eeuwig gevangen in dit mistige land
durf ik nog mijne ogen te openen
alvorens de gebetene koude mijne ziel verdrijft


Kouden zweep van ijs
Verbrand m’n lichaam
bijtend in het vlees
en bloedend langzaam

Laatsten kreet van nood
Mentaal gegeseld
tranen in ’t gelaat
Uw lot bezegeld

Z’n adem herbergt je staren
zijn mantel verbergt gevaren
hij steelt den zin van hoop en leven
glimlachend door wind en weer
Bedolven onder den ijzel
Gebroken, gevierendeeld
Bevroren Dauw !
Fluister… en neem mijnen adem !

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.