---

Dziewczyneczka mała
długo w izbie spała,
aż jabłonka pełna słonka
w szybkę zastukała.

Stuku-stuk, puku-puk,
w szybkę zastukała.

Dziewczyneczka mała
długo w izbie spała,
choć jej muszka sześcionóżka
nad głową brzęczała.

Bzz-bzz-bzz, wstawaj ty,
nad głową brzęczała.

Dziewczyneczka mała
długo w izbie spała
i promyczka złotoliczka
wcale nie widziała.

Przyszedł gość, spania dość,
wcale nie widziała.

Dziewczyneczka mała,
oj, byłaby spała,
ale kurka białopiórka
głośno zagdakała.

Ko-ko-ko, a to co?
Głośno zagdakała.

Dziewczyneczka mała
z łóżka się zerwała,
prędko myje buzię, szyję,
wstyd jej, że zaspała.

Cicho, sza, żem śpioch ja,
wstyd jej, że zaspała.

Dziewczyneczka mała
w chłopcu się kochała
i swe liczka, jak różyczka
dla niego chowała.

Ta-ta-ta, niecnota
dla niego chowała.

Dziewczyneczka mała
dość długo czekała,
lecz pokusa dać całusa
innemu kazała.
Dać, dać, dać, samej brać
innemu kazała.

Dziewczyneczka mała
już chłopca dostała
i z nim razem przed ołtarzem
przysięgę składała.

Szlochała, płakała,
przysięgę składała.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.