Z podniebnych mogił żurawich
rozogniona pieśń jak żagiew
otula światłem umarłych
wydyma złym wiatrem ich żagle

Gdy gnają na rzekach przez nieba
Płaczą za duszy swej śmiercią
Nim przyjmie ich rodzima gleba
Obmyją rany cną pieśnią

Ich krew zapomni swe cnoty
Nasyci wieków pragnienie
I miną szarości i słoty
Gdy w grobie ciemnym zadnieje

Z podniebnych mogił żurawich
rozedrgana pieśń jak gromy
otula złotem nędzarzy
napełnia czcią ich domy

Cna pieśń rozgoni złe cienie
Uleczy ducha choroby
i wyschną mar strumienie
śród chmur zakwitną groby

Ich krew zapomni swe brzemię
Nasyci pragnienie ducha
I Słońce poślubi ziemię
opadnie ciemnica głucha

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.