Idę jasną aleją, lecz nie wiem gdzie
Nie chcę już więcej tracić, w bezsilności tkwię
Czarne dłonie pociągają sznurki, ślepo wiodły mnie
Próbowałam pozdejmować czary, lecz ktoś bawi się

Czuję wzrok czyjś na sobie, nie patrzę wstecz
Nie chcę wcale udawać, że nie boję się
Podstępne światło czułych słówek palisz,
chcesz zwabić mnie
Jak uwięziony owad nieświadomy, że zbliża się śmierć

Odbijam się od ścian
W szalonym, dzikim pędzie
Niewiele siebie mam
Jak kwiat bez wody więdnę

Chłonę szepty rozsądku, może to śmiech
Nie wiem co jest prawdziwe, a co widzieć chcę
Garścią złota przysypane piaski porwały w czerń
I wyraźnie widzę, że prowadzisz mnie na spacer po dnie

Odbijam się od ścian
W szalonym, dzikim pędzie
Niewiele siebie mam
Jak kwiat bez wody więdnę

Odbijam się od ścian
W szalonym, dzikim pędzie
Niewiele siebie mam
Jak kwiat bez wody więdnę

 

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.