---

Zimnymi dłońmi oddaje ze smutkiem ostatni kęs.
Matczyna miłość bez nadziei w przyszłość osiąga kres.
Dzienna sromota i myśl, że gdy skona, to ulży jej.
Świat wokół nas, osoby bez twarzy, chciej dostrzec je.

Dalej, byle nie ja, tak ludzka rzecz.
Dalej, niech toczy się, mamy czas.

Dopóki jeszcze czułość w sobie mam,
obojętność obca mi.
Dopóki jeszcze mogę spojrzeć sobie w twarz,
płaczę za innych dniem, nocą.

Mili i schludni, grzeczni sąsiedzi witają się.
W domu dzieciństwo, koszmar na jawie, ból i krew.

Dobrze, że to nie ja, tak ludzka rzecz.
Głowę chować w piach, mija czas.

Dopóki jeszcze czułość w sobie mam,
obojętność obca mi.
Dopóki jeszcze mogę spojrzeć sobie w twarz,
płaczę za innych dniem, nocą.

Dopóki jeszcze czułość w sobie mam,
obojętność obca mi.
Dopóki jeszcze ja oglądam twarz.
To ja.
To ja.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.