Ho lever kvar dag som om den var den siste ho smiler som om det var noko ho visste og køyrer ho bil, så er det ein rosa ho les berre dikt, har’kje stunder til prosa ho treng ikkje planleggja tur nummer to når ho er på den fyrste nei, ho gler seg til no og ho kler seg i festkjolen måndag til fredag for ho kjenner ein frist og ho kallar han d-dag
Ho er den gladaste dama eg kjenner ho strålar som om ho var tent ho sydar og boblar og brenner frå ei kjelda eg aldri har kjent ho er den gladaste dama eg kjenner eit makalaust menneskesinn men ho teljer sine dagar, sine timar og minutt for ho veit; ein dag er det slutt
Ho minner oss om at me må vera glade og takksame uansett korleis me har det om vinden som vaiar i voldsomme tre eit alvor me alle må leva med; me har dette livet, ein dag og eit år me får våre perler og me får våre sår me har ikkje lov til å gå her og deppa me har ikkje lov til å ynskja å sleppa
rommet er kaldt kvitt overalt systre som steller vener som græt veit at det kjem veit det er næreTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
