Już noc, księżyc świeci, zasnął nocny stróż, Trzy cienie wychodzą z meliny, Giwera za pasem, za parkanem nóż, To, banda z targowej ulicy.
Za fajerą siada Franek, ksywa Zbój, I bryka wyrywa z kopyta, Pisk opon, swąd gumy i knajacki luz. Kto oni? Przez rozum nie pytaj.
Agencja, dywany, draperie i dym I dziwki jak lwy na wybiegu. Dziś podaż i popyt jest prawie na styk, Ferajna hula na całego.
Miasto tu się bawi, bandytów jest ful, O jeden gang chyba za dużo, Stare porachunki i waśnie po grób Niczego dobrego nie wróżą.
Przy barze jak w ulu, szkło dzwoni o szkło, Zgred Dziada na drinka zaprasza. Coś tam nawijają, Zgred sięga po broń, Filują Zbój, Perszing i Masa.
Pruszków z Wołominem biorą się za łby, Dla praskich bandytów to gratka. Draka zajebista aż sypią się skry, Zbój brzytwą Perszinga pochlastał.
Pisk dziwek, przekleństwa i kos cienki świst, Łańcuchy furkoczą jak wściekłe, Śmierć kosi na oślep, Zbój cały we krwi, Jęk rannych, po psiarnie ktoś biegnie.
Zbój daje znak kumplom i naciska spust, Gruchnęły z trzech luf gromkie salwy. Spluwy grają arię nie trzeba im nut, Do piekła ślą hurtem tę grandę.
A potem melina, balanga, że hej, Zbój stawia szampany, koniaki. By wygrać tę wojną starczyło ich trzech. Ta banda to praskie kozaki. By wygrać tę wojnę starczyło ich trzech, To Praga, to praskie kozaki.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
