Na ciężką krzyża modlitewność
W kruchcie wilgotnej bosy ranek
Święconej wody mdłą kościelność
Przeklina, sypiąc sól na ranę.
Gdy tak przeklina wieje chłodem
I marzną stopy na posadzkach.
Sól w krwi zamarza, pęka lodem
I Chrystus z soli krwią wyrasta.

Ref: Tu ktoś stoi,
Jakieś dziwne oczy ma.
Czy się boi,
Gdy o życie z losem gra?
To nie człowiek,
Ale cień.
Tego, co chciał okpić śmierć.

A kiedy w poście anioł strąca
Z cierniowych koron bólu kiście,
Z tęczówki jego łza wymywa
Boga, co się nad ranem przyśnił.
Łza rozżarzona jest jak słońce
I drąży blizny w chromym ciele.
Miłość z nich sączy się kojąca
Na lud klęczący w świec popiele.

Na wotach szron matowo świeci,
Drży kurz w kadzideł dusznym złocie.
Z witraży zimne słońca smugi
Pochyło lśnią w organów głosie.
A ja w wytartej wilczej skórze,
W oparach siarki, prawem kniei,
Gaszę kadzidła beznadziei,
Obłudnie kreśląc krzyż na murze.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.