Wzleć ma miłości nad wysokie lasy,
Niech z cienkiej kory będzie uczuć sukno,
Albo z igliwia, co płacze cichutko
I w misach z huby odprawia nieszpory.

Ref: Miłości moja kiedyś cię zapytam.
Na jakim cierniu twe wino dojrzewa?
Na której gwieździe niesie cię ulewa?
Czyś ciągle głodna, a może znów syta.

Co mi opowiesz? Kiedy łzę uronisz?
Czy chcesz się mizdrzyć tak jak zięba w borze?
A może nocą naga spłyniesz w łoże
I chuć nas noskiem pogłaszcze przez płótno.

Brzozy w tym lesie to obyczaj rzadki,
Świerki są strojne, kiedy zima śwista.
Ale, gdy odwilż bywa rzeczywista,
To lepiej kawę pić w przytulnym barze.

Na koniec miła przycupnijmy w lesie,
Niech pora będzie gorąca nie dżdżysta,
Niech dym nad dębem maluje artysta,
A echo dzwonków niesie się po lesie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.