Nasz batalion w ataku,
A szwab snajper na dachu.
Znowu krew się poleje i pot,
Taki powstańców los.
Jestem tutaj bogaty,
Bo mam cztery granaty,
Mam też stena i sokoli wzrok,
Nie podskoczy mi szkop.

A ten snajper na dachu
Posłał kilku do piachu,
Od godziny nas nęka ten łotr,
Nieźle daje nam w kość.
Popędziłem na górę,
Tak jak byłbym kangurem,
Po trzy schody sadziłem, hop, hop,
Namierzyłem go w lot.

Krótką serię w snajpera
Wygarnąłem ze stena.
Bo ja kule oszczędzam w tej grze,
Wstyd mi marnować je.
Snajper jakby się zdziwił,
Że ktoś inny nie chybił,
I że tutaj dopadła go śmierć,
Że to koniec już jest.

Popatrzyłem przed siebie
I na słońce na niebie,
I na Niemca co szklany miał wzrok,
I zalany był krwią.
Wielką radość poczułem,
Że się na nim odkułem,
I chłopaków pomściłem jak lord,
Śląc go na piekieł dno.

Potem cztery granaty,
Żądny lepszej odpłaty,
Z góry w Niemców rzuciłem na fart,
Wymierzyłem w sam raz.
Prosto w okop trafiłem,
Kilku szkopów zabiłem,
Każdy granat trzech szkopów był wart,
Bo mam oko i fart.

I tak wzięto okopy,
Bo na Niemca był popyt,
W mej Warszawie zagnieździł się szczur,
Jest tu ich cały chór.
Trzeba szczura wykurzyć,
Norę kopniakiem zburzyć,
Niech akowski popieści go but,
Będzie miał tu swój grób.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.