Skrzypek wciąż gra, bo chandrę ma,
Na chandrę gra pomaga,
A skrzypiec dzwięk, to jakby śpiew
Tego, kto z muzą gada.
Muzyki ton - świetlisty dzwon.
On duszę budzi ze snu,
I wiedzie ją gdzie wielki ląd
Wzruszeń i czułych gestów.

Skrzypek jak Bóg iskierki nut
Ze strun cienkich dobywa.
A skrzypiec głos jest jak ta noc,
Co w mgłach po rzece pływa.
Skrzypek swą grą zdobywa ją,
Tę piękną, tę wybraną,
I dusze dwie złączyły się,
Jak dzień z nocą nad ranem.

Bo jedność dusz to szczęścia chór,
A może bardziej duet.
Symbioza ta, to dobry znak
I dobrze tu rokuje.
My, nie od dziś krupierzy chwil
W tej zawierusze całej,
Trzymamy bank miłosnej gry
O szczęście grając dalej.

Skrzypek wciąż gra, a chandra trwa
I już się zbliża do mnie.
Gdy struny drżą to jakiś prąd
Wibruje w sercu na dnie.
Gdy on tak gra to chandry wrak
Z trudem do portu płynie,
Aż raptem wir potrząsa nim
I wciąga na głębinę.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.