---

Minęło wiele lat, przeminął dawny świat
I nie ma świadków owych zdarzeń.
W piosence jeszcze brzmi jak echo tamtych dni,
Ten mroczny romans z Pragi rodem.
Franek przygarnął ją, Lidka kochała go
I ciągle się o niego bała.
Bo Franek z Brzeskiej był, w melinach wódkę pił
I znała go ferajna cała.

Franek o Lidkę martwił się,
Że w mrokach nocy, byle gdzie,
Sprzedaje młode ciało swe
I nie wie co to grzech, nieszczęsna.

Franek pechowym był złodziejem
O wielkim skoku ciągle śnił,
Z majchrem polował w miejskiej kniei,
Lecz z nim polować nie chciał nikt.

Ref : Lidka o jutrze nie myślała,
W miasto chodziła kiedy noc,
Szukała fartu, a wiatr płakał
Patrząc na Lidki ciężki los.
Gdzieś na Poznańskiej w cieniach nocy
Wyprzedawała wdzięki swe
I trudne były jej powroty,
Gdy Franek drzwi otwierał jej.

I Franek zrobił skok i przyniósł fantów moc,
Lecz Ruda Lidka ich nie chciała.
Serce mówiło jej, że Franek skończy źle
I że go straci rozpaczała.
„- Porzuć złodziejski fach, z ferajną zerwij pakt,
Ojciec i matka ci wybaczy.”
I wyszła, a on pił, potem nóż w serce wbił,
A Lidce przyjdzie żyć w rozpaczy.

Złodziej i gangster tak już ma,
Zasad się trzyma albo krat.
Każdy tu wie, ile jest wart
I jak się kręci świat szemrany.

Franek w ferajnie miał pod górkę,
Bo z braku fartu z dziwki żył.
Gardzą takimi z miasta żule
I Franek krwią swą hańbę zmył.

Ref: Lidka nie chciała żyć inaczej,
W miasto chodziła kiedy noc,
Szukała fartu, a wiatr płakał
Patrząc na Lidki ciężki los.
Gdzieś na Poznańskiej w cieniach nocy
Wyprzedawała wdzięki swe
I trudne były jej powroty,
Bo Franek już nie czekał jej.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.