Co też dzieje się z nami,
Kiedy coś nam się śni,
A malarz Pirosmani
Przez zamknięte wszedł drzwi.

I z ramek prymitywnych
Patrzy i marszczy brew,
I sprzedaje obrazy
Za łyk wina i chleb.

Chude jego golenie,
Czujna i blada twarz.
Za to syte jelenie
Patrzą z płócien na świat.

Cudowna Margaritka
Leży w trawie wśród wierzb.
Pierś dziewczyny odkryta,
Sutki jak wiśnie dwie.

Cały świat się raduje,
I poeta i lord.
On swe dziewczę maluje,
I zachwyca się nią.

Życie kochał nie mało.
Och, jak pragnął on żyć.
Ale zupy nie stało
Ni krzty dlań w świecie tym.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.