Przez ten pech niech go szlag garowałem jak trza,
Zaliczyłem kryminałów kilka.
Wiatr do tańca mi grał walczyk ten na trzy pa,
A mój los mną żonglował jak piłką.

Skok za skokiem tu, tam, lubię grabić i kraść,
Leny złoto zgarnąłem jak swoje.
Sąsiad Leny ten męt w zęby zaprawił mnie,
Skuł mi graby ten śmieć omonowiec.

A kiedy mnie ten gad gnał przez miasto jak pasa,
Ręce z tyłu jakby po bulwarze.
W tłumie ujrzałem ją i to był drugi błąd,
Zagwizdałem jak czajnik na gazie.

Nogi długie aż strach, buzia piękne jak kwiat,
Gdzie się ukryć, jak w długą dać chodu.
Jej by przydał się lord, spod igiełki, nie stąd,
A nie jakiś tam żul z Leningradu.

I ruszyłem z konwojem tam , gdzie ojczyzny mej kres,
Wprost na dechach, nie w miękkim wagonie,
Papieroska zwiesiłem po knajacku jak zek,
Nie szukajcie mnie dziś w Waszyngtonie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.