Na kopnym śniegu wilczy trop,
W blasku księżyca świerków baszty.
Po lodzie zło się toczy w mrok
I stoi Bóg o sanie wsparty.

A las się stroi w śnieg i szadź
I mróz na usta skwarki kładzie.
Lecz ty się synku nie kładź spać,
Gdy baran wichru drzewa bodzie.

W tumanach śniegu lodu szkło
I wilk zziębnięty w szalik dmucha.
Spod lodu zęby szczerzy zło
I okoń grzbietem krę porusza.

Na brzegu stawu siwy dąb,
A lód jest czysty jak powietrze.
Topór uderza w lód i rdzą
Się pokrywa boże serce.

I pęka lód i trzeszczy kra,
Bóg topór obok kozła kładzie.
Gdy złu pod lodem krwawi twarz,
Ruszają na pasterkę sanie.

Mój biedny synku, co za noc,
Ogarki gwiazd o szyby dzwonią.
Pewnie się dziś wydarzy coś,
Bo sosny igły w zaspy ronią.

A tam przy dębie chyba wiatr
Radosne piruety kręci
I wilk obraca w łapach kość
I brną przez zaspy wszyscy święci.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.