Gdy człowiek się rodzi los wskazuje drogę.
Gdy wina w ból obrasta skrucha wyda owoc.
A tu anioł rozpostarł skrzydła nad mą głową,
Oczy strach mi wydziobał i płakać nie mogę.

Kiedy miłość zabijasz krew wypełnia czarę,
Bies z niej chłepcze do syta, rogi ma czerwone.
Anioł miskę ma z drewna i trepy znoszone
I łuczywem z tektury oświetla ofiarę.

Bóg mnie dzisiaj wysłuchał. Skrzypi biedna dusza,
Gwiazdą lęku na niebie zastygła w ciemności,
Patrzy w kulę i widzi rozrzucone kości,
Robak zębem je gryzie, wargą szpik wysusza.

Kiedy w trwodze się schylam nad szczątkami swymi,
Serca kawał się wala za krzakami w rowie.
Burek płuca rozciągnął, suszą się w dąbrowie,
Czaszka i reszta gnatów w ślepym słońcu dymi.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.