Na czarnej chmurze Bóg gra z nami w kości
I sukno czasu naciąga się krzywo.
Ktoś śmierci pragnie, czule ją przyzywa.
Chce jej z przypadku? Czy też z konieczności?

Ta niesie szczęście. To są perły z soli.
Tamta układa swe klęski na wadze,
Odwraca głowę i czuje jak boli,
Ta garść niebytu w zwierzęcia powadze.

Teraz czułością jak łzą ich obmywam.
Utrwalam słowa jak bańki mydlane.
Ta płacząc płonie, a ta płonąc tonie,
Po sutki z waty, po łono spalone.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.