Czym ci zawinił? Że gdy zgięty zgrozą,
Dałeś mi tylko gorycz pożądania.
Obłokom pustki gołębie czekania,
Co w wywar słońca uległość ułożą.

Umarłem wczoraj, zmartwychwstałem dzisiaj,
Luzując cienką obrożę nicości.
Na łuku szyi w obłędzie pewności,
Na kruchym ciele stygnie śmierci pożar.

Kładłem we włosy pozostałość pyłu,
Nie tego z drogi biegnącej w bezdroże,
Lecz spiętej w skoku, skostniałej w naporze,
Ustałej w żądzy, tresowanej w biegu.

Czy moją winą układanie rymów,
Utarczek słownych przewrotna zabawa,
Gdy szklanych liści cierniowa kurzawa,
Wtopi się w muszlę pierzastej zamieci.

Czy stygmat piekieł, który mam na czole,
Przebrany w komżę diabeł pozostawił?
Czy ciemną nocą stukot kopyt sprawił,
Że wiatr pożogi zaczernił me lica?

Nie wiatr, nie pożar, tylko sznur na szyję,
Igła głęboko wetknięta w tętnicę,
I słońca żarem skrzypiące stronice,
Tego, co życiem dowodzi, że żyje.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.