Czekam aż wieszczy sen się zechce przyśnić,
Łykam pigułki, może pomogą mi,
Nie mogę przyzwyczaić się do ichnich:
Organizacji, instancji, wszechobecnych sił.

Jawną wojnę wypowiedzieli mi,
Że nocną ciszę naruszyłem gdzieś.
Że chrypię gromko, ile w płucach sił
Żeby dokazać, jaki ze mnie wieszcz.

Za to, że jakieś z piciem mam problemy.
Za to, że wrogie stacje zagraniczne
Puszczają moje piosenki uliczne,
A ja udaję i nie chcę zejść ze sceny.

Za to, że nie chcę się na lepsze zmienić,
Za co jeszcze? Być może że za żonę,
Że mógłbym przecież z naszą się ożenić,
Że kapitalizm od komuny wolę.

Że dawno temu osiągnąłem dno,
Że pieśni piszę wszystkim tu na złość.
O tym, jak kiedyś pobiliśmy fryca,
O tym, jak z okna ktoś pijany wypadł.

Że wojnę tylko z filmów, książek znam,
Że księżyc skradłem, że platfusa mam.
I że kraść będę, gdy przyjdzie ochota,
I bujda bujdę goni jak pies kota.

Czy się rozpiłem? Jakże się nie rozpić.
Nie smarkam się i podam rękę wam,
Testament krzyżykiem podpiszę sam,
I się przeżegnam choć kipię ze złości.

Nie jedną ja napiszę jeszcze pieśń,
A w pieśniach tych satyrą będę siekł,
I nie zapomnę w pas się tym pokłonić,
Co to pisali, bym nie dał się poskromić,
Choć wino cierpkie jest, pić będę go co dzień.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.