Procedente da brisa da costa,
Ven o son do vento que acaricia a miña face
Escóitase a música que produce ao pasar as rochas
O susurro que chega ata a miña alma.

O abrazo do outono está preto,
Mentres a choiva segue caendo
Recorrendo a pel, as follas dos árbores,
Podendo sentir o seu tacto.

Entre as nubes aparece a lúa no horizonte,
Maxestuosa …, e se cerras os ollos poderás sentir
A chamada do teu interior,
Na procura dos ventos.

O abrazo do outono está preto,
Mentres a choiva segue caendo.

Nesta escuridade podrei amosarte a realidade
Nesta escuridade podrás ver o sono eterno.

Non sintas medo do descoñecido,
Ata o máis forte sentiu as súas bagoas caer.

Entre as nubes aparece o sol no horizonte,
Maxestuoso, sinte como abraza a túa pel
Vacía o teu corazón mortal
Enche a alma valeira.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.