Na eternidade, onde a escuridade anega o camiño
as rodas do tempo xiran lentamente
As follas dos árbores susurran o meu paso,
A pálida sombra ocúltase trala verdade
A chuvia cae sobre min
Mirando hacia o horizonte
pódese ver reflexada a súa cara
só nun único instante poderase sentir
o lamento da destrucción
todo cae, nada permanece
o último capítulo do libro da vida
xa está escrito
Só queda un sitio por onde sair
Tralas derradeiras badaladas
A porta ó derradeiro exilio
Na noite, cando a escuridade é dura
Só queda unha única mostra,
o infinito e o vacío
Os susurros e os tormentos
soan na miña cabeza
A través da néboa e do fume,
pódese albiscar a tempestade
pódese escoitar o silencio
A noite todavia é moi larga
A cinza poderosa que une a terra co ceo
elévase co vento do leste
Un pequeno raio de sol divísase no fondo
Tralas derradeiras badaladas
A porta ó derradeiro exilio

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.