---

Byliśmy sami tego wieczora
i niby wszystko, lecz nie tak.
My dwoje, wiosna, noc w stu kolorach,
a jednak czułam, że czegoś mi brak.

W tysiąca gwiazd złotej uprzęży,
popłynął w świat lunatyk księżyc.
Poszedł i już nie ma go wcale,
po drugiej stronie nieba znikł.

Nie mogłam sobie z chłopcem poradzić.
Czyżby mu przykrość zrobił ktoś?
Ach, nie! To księżyc nas tylko zdradził
i zniknął właśnie, tak jakby na złość.

W tysiąca gwiazd złotej uprzęży,
popłynął w świat lunatyk księżyc.
Poszedł i już nie ma go wcale,
po drugiej stronie nieba znikł.

Po cóż dręczymy się dziś wzajemnie?
Doprawdy, szkoda na to słów.
Idźmy w przeciwne dziś strony Ziemi
i pod Księżycem spotkajmy się znów.

W tysiąca gwiazd złotej uprzęży,
popłynął w świat lunatyk księżyc.
Poszedł i już nie ma go wcale,
po drugiej stronie nieba znikł.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.