Za smutek mój, a pana wdzięk
Ofiarowałam panu
Pęk czerwonych melancholii
A pan zdziwiony mówi:
Cóż, to przecież bukiet zwykłych róż
Ach, rzeczywiście
A pan zdziwiony mówi:
Cóż, to przecież bukiet zwykłych róż
Ach, rzeczywiście
Więc cóż Ci dam?
Dam Ci serce szczerozłote
Dam konika cukrowego
Weź to serce, wyjdź na drogę
I nie pytaj się: Dlaczego?
Weź to serce, wyjdź na drogę
I nie pytaj się: Dlaczego?
Stara baba za straganem
Wyrzuciła wielki koszyk
Popatrz jak na złotą drogę
Twój cukrowy konik skoczył
Popatrz jak na złotą drogę
Twój cukrowy konik skoczył
Za smutek mój, a pana wdzięk
Ofiarowałam panu
Pęk czerwonych melancholii
A pan no cóż, nie chce tych róż
Że takie brzydkie
Że czerwone i że z kolcami
Więc cóż Ci dam?
Dam pierścionek z koralikiem
Ten niebieski jak twe oczy
Popatrz jak na złotą drogę
Twój cukrowy konik skoczył
Popatrz jak na złotą drogę
Twój cukrowy konik skoczył
Dam Ci serce szczerozłote
Dam konika cukrowego
Weź to serce, wyjdź na drogę
I nie pytaj się: Dlaczego?
Weź to serce, wyjdź na drogę
I nie pytaj się: Dlaczego?
Dam Ci serce szczerozłote
Dam konika cukrowego
Weź to serce, wyjdź na drogę
I nie pytaj się: Dlaczego?
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
