---

Mieszka na Woli piękna kobieta,
a gruba taka jak basza:
konduktorowa wąszkotorowa,
co wróży, ach, pirsza klasza!

Poszłam se do niej, no bo chcę wiedzieć,
co i jak ze mną będzie.
Wchodzę, a ona przygląda mię się,
mówi: „Niech panna usiędzie!

Mam ja — powiada — z wamy flądramy
dniamy całymy udrękie.
Wdowy nie wdowy, panny nie panny…
Pokaż, no, panna, tę rękie!”.

Więc pokazuję, a ta się gapi:
„Wróżyć — powiada — mie trudno.
Leniów nie widzę wcale, bo panna
łapę zanadto masz brudną!”.

Trza się do sprawy zabrać jenaczej —
powiada — rozłóżmy te karty.
Z kart się przekonam także niezgorzej.
co los panienki jest warty”.

Rozkłada karty: „Jesteś czuciowa —
powiada — względem waleta.
Ale w pobliżu panny jest ruda
i też czuciowa kobieta.

I będziesz, panna, miała z nią chryję,
z kart to wyraźnie miarkuję.
Ale się wszystko dobrze zakończy,
bo panna mordę jej skuje!”.

No i widzicie, moi wy ludzie,
wszystko to mnie się sprawdziło:
przyszło w niedzielę do nas moc gości,
coś dziesięcioro ich było.

Przyszedł mój walet, Jędrek, brenecik,
ślusarz z fabryki śrutu.
To jenteligent: mówi, że będzie
telegrafistom bez drutu.

I przyprowadził córkę ze sobą,
Mańkę, sklepikarz Duda —
Coś me piknęło, bo właśnie Mańka
była akurat ruda.

Wszyscy z początku grzecznie siedzieli,
na patefonku se grali.
A potem się spili, prać się wzięli,
furt butelkami się prali.

I tylko Mańka siedzi spokojnie,
w drogę nie włazi nikomu.
Wstała cichutko sobie zza stołu
i poszła sobie do domu.

No i tu nagle mi się przypomniało,
co wróżka przepowiedziała.
Lecę więc, Mańkę dopędzam w bramie,
no i tum mordę jej sprała.

No i widzicie, że też som ludzie
takom nadziane siłom,
że jak powiedzom, wszystko się stanie,
żeby tam nie wiem co było!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.