---

Oj rzucić, oj rzucić to wszystko
i z jedną, jedyną walizką -
nieważne, daleko czy blisko - zwiać.
Zwiać od tego prania, prasowania, gotowania.
Opinia publiczna niech zblednie,
mam w nosie uczone jej brednie,
chcę tańczyć po nocach, a we dnie spać.
A ty cierp, a ty cierp, smutny safanduło!

Niejeden pan znajdzie się przecie -
nieważne w stolicy, w powiecie -
co umie oprawę kobiecie dać!
Taki Wielki Gatsby, co przysyła białe róże,
co swego uczucia nie tłumi,
co szepcze: "Ty moja Masumi",
o każdą zachciankę twą umie dbać!

Taka chęć, taka chęć mnie nachodzi czasem...
By rzucić, by rzucić to wszystko -
nieważne, daleko czy blisko -
od tych mebli w jasny orzech,
niedziel przy telewizorze
po prostu zwiać!

Lecz gdy trwałby wielki boom,
donżuanów tłum
do mych stóp się czołgał dziś,
właśnie wtedy w główce mej,
właśnie wtedy w niej
narodziłaby się myśl...

Oj rzucić, oj rzucić to wszystko
i z jedną, jedyną walizką -
nieważne, daleko czy blisko - zwiać.
Zwiać od plotkowania, flirtowania, balowania.
Opinia publiczna niech zblednie,
chcę poznać radości poprzednie,
cerować po nocach, a we dnie prać.
Kogoś mieć, kogoś, kto przypomina ciebie!

Niejeden pan znajdzie się przecie -
nieważne, w stolicy, w powiecie -
co zechce dłoń swoją kobiecie dać!
I choć tak na oko do Redforda mu daleko,
ktoś taki kobietę zrozumie,
ramieniem otoczy ją w tłumie,
o kogoś takiego się umie dbać!

Dlatego przy tobie zostanę,
wyśniony, jedyny, kochany,
co nie znaczy, że mnie czasem
chęć nie najdzie, by ciupasem
od ciebie zwiać!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.