Zabiorę Ciebie kiedyś właśnie tam,
Samolot miękko zejdzie w dół.
I miasto jak muzyczny supersam,
Zbudzi sześć śpiących strun.
Taksówką żółtą, tak jak China Town,
Ruszymy tłumiąc pożar serc.
W muzykę, która nie zna prawd i kłamstw,
Ale jest, ciągle jest.
Ref.:
Nie wszyscy wielcy już przestali grać,
Choć powiał wiatr pogodą dla bogaczy.
Złe czarne fortepiany nie chcą spać,
Żyje w nich stary blues.
Na Tin Pan Alley w sklepach dobre dni,
Ulicznym grajkom znów się tutaj płaci.
Głośniki dudnią przez otwarte drzwi,
Szybciej im bije puls.
Ref.:
Nie wszyscy wielcy już przestali grać,
Choć powiał wiatr pogodą dla bogaczy.
Złe czarne fortepiany nie chcą spać,
Żyje w nich stary blues.
W witrynach nuty z pięćdziesiątych lat,
Okładki lekko zdartych płyt.
Muzyka, którą zawsze kochał świat,
Dobrych firm - znany szyld.
Co z tego weźmiesz, to już twoja rzecz,
Taksówka wróci z piskiem kół.
I znów lotnisko - lot 55,
Jeszcze raz - patrzysz w dół.
Ref.:
Nie wszyscy wielcy już przestali grać,
Choć powiał wiatr pogodą dla bogaczy.
Złe czarne fortepiany nie chcą spać,
Żyje w nich stary blues.
Na Tin Pan Alley w sklepach dobre dni,
Ulicznym grajkom znów się tutaj płaci.
Głośniki dudnią przez otwarte drzwi,
Szybciej im bije puls.
Ref.: (2x)
Nie wszyscy wielcy już przestali grać,
Choć powiał wiatr pogodą dla bogaczy.
Złe czarne fortepiany nie chcą spać,
Żyje w nich stary blues.
(c) 1987
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
