---

Skup się, stań przede mną i wysłuchaj co mam Ci do powiedzenia...

Patrz tu stoję, pośród tego co jest
Nas tu we dwoje, nie widzę wśród wojen
Raczej czas dwoje, by ponad tylko widzem
Przyglądać się baczniej, temu co widzę
A Ty idziesz, a jak nie wyjdziesz
To co że wejdziesz, chociaż Ja wszedłem
Wszedłem, w zakamarki myśli
Wszedłem, po omacku w wyścig

Osiągam wysoki poziom,kiedy myśli mi się wznoszą
Ocierając o ostateczny osąd, nie znany prorokom
Proroczo widzę siebie, idącego boso
Chce wykonać doskok, chcę sięgnąć po to coś
A wszystkie obrazy, których Ja się boję
Są niczym przy tym, co się wydarzy
Bo gdy tylko będę, chciał jeszcze mocniej
Bez obrazy, ale coś tu się rozmaże

Odsuń się bo ukąszę, bo masz na imię nonsens
Nie chce Ciebie znać odejdź, jesteś istotą ukąszeń
Taką wyjącą chwilą, która daje mi dostrzec
Że póki żyją te uczucia, coś nie mają się dobrze
A noc co się zakrada, do mnie zawstydzona jak Ja
Gdy już nie mogę patrzeć, na widok bez barw
Czerwieniąca się twarz, już nie może zatrzeć
Łez które w sobie gdzieś tam mam, jak rap ten

Chcę wchłonąć co się sączy, ze snów strzępów
Chcę robiąc coś dążyć, kierując się be careful
Ku pięknu a gdy się zakończy, to Twoich słów szeptów
Nie zapomnę gdy błądzić, będę znów jak zapach perfum
A co spotkam, pod okiem zamkniętym
Niech wije korony drzew, gdzie sens jest w nich
By móc pozostać, tak ukradkiem bokiem
Tym sprytniejszym niż osoby, których zew jest denny

Twoje usta na moich, warg szybkie kąsanie
Skóra na mojej w drżeniu Nas, i powolnie długi taniec
Chce się huśtać i dogonić bieg, android spadających
Na mój rysopis który składam, jak zbiory kronik
Wspinam się na Parnas, po własne konstelacje
Może tam czas nasz, ubierze Nas międzyczasem w kreacje
Noc staje się czarna, nasza jedność jest światłem
Moc daje nam talia, kart z którą biegnąć chce w parze

Jak palce aniołów, tańczące pod żebrami
Co chcą dać impuls, by dostrzec tamte bramy
Za którymi, idealnie dopasowani
Moglibyśmy być gdybyśmy, się postarali sami
Łatwe ciężkie, skomplikowane takie same
Na twe miękkie by zagoić, rane dłonie daje
Swoje bo są moje a te, Twoje też są to jest
Coś co chciałbym mieć, na co dzień i tyle koniec

Przyjdzie nagły, co jest straszny
Wszystkie maszty, jak Noe każdy
Co stawiałem, zanim czas prysł
Każdy się obalił, zanik i światła zgasły
Fajny zastrzyk emocji, miałem nie raz
Napisane w papierach, dużo gdy szczera
Moja myśl kapała, na biel w stertach
Których zasypałem zbiorem słów, gdzie puenta jest jedna

Dać radę i tylko tyle, nic więcej byleby tylko tyle
Jak motyle lekko na pozostałe, chwile byleby milej
Byleby prosto byleby ciągle, byleby dotrzeć byleby dotknąć
Byleby pociągnąć byleby uśmiech, na dobre mordo
Byleby żyć byleby dożyć, byleby nosić
Swój krzyż byleby z nim, iść na szczyt
A dosyć byleby odtrącić, bo już o nic
To nie mam zamiaru prosić, tylko ja i słuchawki i długopis

Wszedłem, w zakamarki myśli
Wszedłem, po omacku w wyścig
Wszedłem, nie umiem grać jak sukinsyn
Wyjść nie chce, bo przyrzekłem że będę ponad wszystkim.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.