---

brak kodu kreskowego, nazwy, ceny czy metki
wsiadam w cyfrowa doróżke, w podróż do mekki
swojego umysłu, spakowałam torbę dzisiaj
choć codziennie ci wybaczam, wybacz, nie zapominam
potok slow, niemy wrzask, myśli zdradza mimika
na ścianie walki cieni jak puszczone z rzutnika
słony ból jak woda przez palce spływa po policzkach
chciałam ciebie obok, nie mam, w zamian cisza
jak w imadle moje skronie ściska, znika
chcesz rozbić tafle szkła, a ona się ugina
powiewa szarfa na mecie, na wyciągniecie dłoni finał
szukałam, nie znalazłam, odpuszczam dzisiaj, wybacz
nie mam siły już odbierać głuchych telefonów,
opuszkami gładzić ścian opuszczonego dawno domu
choć nie wiesz o jego istnieniu, chcesz znać powód
brak odpowiedzi na pytanie, jestem sama znowu.

nie mam siły już odbierać głuchych telefonów,
opuszkami gładzić ścian opuszczonego dawno domu
choć nie wiesz o jego istnieniu, chcesz znać powód
brak odpowiedzi na pytanie, jestem sama znowu.



wskazówki coraz szybciej przemieszczają się po tarczy
nasz czyn oddalony od białej flagi, stajemy by walczyć
ale jak i o co? o odrzucenie idąc po rozgrzanych węglach boso
nocą? z gołymi rękami, w podartej sukience, łapię oddech, pędzę,
żeby mieć cię, wiem, że jesteś gdzieś... błagam, tato, nie uciekaj
on odwraca się i szydzi, staję bez ruchu, i zwlekam
pomyłka, fatamorgana, zmyślony cień człowieka
poświęciłam życie, by już nigdy nie czekać,
by wiatr rozwiał ostatnie chmury nadziei
by deszcz rozmył obraz cierpienia i przenikł
do wnętrza sumienia rozrywając je na strzępy
w ogniu sentymenty płoną, w głębi pragnienie bycia solą
tej ziemi, dubel, przewiń, jeszcze raz ta scena
magnetowid jakby chciał oszczędzić znieważenia
nagle cicho, pusto. świat zamarł, wszyscy wyszli
koniec taśmy, dobranoc, z barków zdjęli krzyż mi.

magnetowid jakby chciał oszczędzić znieważenia
nagle cicho, pusto. świat zamarł, wszyscy wyszli
koniec taśmy, dobranoc, z barków zdjęli krzyż mi.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.