stłukłam lustro już nie mogę patrzeć
blizna od przebytych z tobą lat uwidacznia się
coraz więcej biorę by zagłuszyć pamięć
to przerasta boże to przerasta mnie

udajemy że nie męczy nas bagaż wspólnych lat
tak na zewnątrz wiktoriański teatr trwa
i choć związek nie jest złamanego grosza wart
to uparcie każdy swoją rolę rozpisaną gra

potłuczone lustro wokół pełno szkła
krwawi serce krwawią moje dłonie
czasem jeszcze w oku zakręci się łza
i czy jeszcze w sercu iskierka zapłonie

udajemy że nie męczy nas bagaż wspólnych lat
tak na zewnątrz wiktoriański teatr trwa
i choć związek nie jest złamanego grosza wart
to uparcie każdy swoją rolę rozpisaną gra

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.