idzie tu przywyknąć z czasem
niewygody tracą na znaczeniu
spokój otoczony lasem
zapominam o zmęczeniu

rozpoznaję pory roku
bez karteczek z kalendarza
żyć się uczę krok po kroku
chociaż nic się tutaj nie wydarza

dzień następny znów przede mną
nikt nie powie jaki będzie
z optymizmem w mojej głowie
może być że jestem w błędzie

mówią ziemia to więzienie
czy ty jesteś świadom tego
wielki brat jest twoim cieniem
nie uwolnisz się od niego

mówią też że słońce zgaśnie
wszystkich nas ogarnie mrok
miasto skute lodem zaśnie
co jedyne raj dla fok

mam nie duże wymagania
głos krytyczny tłumią dłonie
choć nie zmienię swego zdania
liczę na udany koniec

więc oddycham to ułatwia
życie i kosztuje nie za wiele
zasnąć w nocy by o świcie
dobrze czuć się w swoim ciele

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.