na skraju czerwonego uniesienia
gdzie dach w tortowym cieście zbyt nisko jest
w kolorze ambientu odpływam
zawsze zawsze na czyjś gest

zboże łamie brokerskie zasady
tworząc w nocnej ciszy magiczne kręgi
biorę lekarstwo które mi wczoraj dałaś
znowu miałem wizję chrystusowej męki

grzechotnik kąsa jadem swoim pluje
kamień który przygniata go nie zabije
w pudełku czasu co bez nas przeminął
nie wiem czy konam czy nadal żyję

śpij obok mnie snem spokojnym
emocje zamknij w drewnianej skrzyni
i tylko kruki stać będą na granicy zmroku
by nikt nam krzywdy nie uczynił

buszując w przestworzach białego dymu
dopadł mnie atak depresji wstecznej
na stole wrześniowego deszczu
nie mogę odnaleźć tej drogi mlecznej

śpij obok mnie sen nas ukoi
opary dymu unoszą się nad nami
twój oddech spokojny piersi uwydatnia
skryjmy się przed światem bądźmy tu sami

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.