gablota stoi fura kusi laski
silnika ryk wybrzmiewa wprost spod maski
czerwona perła przyciąga wzrok
z wydechu płomień zieje niczym smok

nigdy nie będzie mnie na to stać
choćbym miał się za robotę brać
forsa w mej garści to odległy biegun
jestem na krawędzi na jej drugim brzegu

przyjaciół się pozbyć
nie martwić się o wroga
nie jedno przeżyć
wszystko w rękach boga
ze szczęściem się budzić
i z nim zasypiać w nocy
wrośnięty jak cień
nie szukać pomocy

budynki potężne jak ten cały system
okna przezroczyste takie są czyste
i na tym koniec tej niewinności
swoją potęgą łamią ludziom kości

dla wszystkich chleba nigdy nie będzie
ten kto ma milion następny zdobędzie
i ciągle mało na koncie tych zer
chociaż nie przeje następne wciąż chce

przyjaciół się pozbyć
nie martwić się o wroga
nie jedno przeżyć
wszystko w rękach boga
ze szczęściem się budzić
i z nim zasypiać w nocy
wrośnięty jak cień
nie szukać pomocy

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.