---

Jak trudno w wielkim mieście żyć,
samotne licząc dni:
wciąż ktoś, kto lubi ci się śnić,
nie puka do twych drzwi.

I nie znasz go, i bardzo dobrze znasz,
wśród twarzy stu rozpoznasz jego twarz.
Więc chcesz odnaleźć go i złączyć z nim swój los,
aż któregoś dnia stajesz z nim nos w nos.

No i nie wiesz, jak, jak powiedzieć to,
każde słowo zbyt banalnie brzmi.
Na tę chwilę słów szykowałaś sto,
a tu nagle słów zabrakło ci.

No bo jak
wyrazić w słowach zgranych tak
sygnał, znak,
że szczęście przyszło, lecz na szczęście
mówi jego wzrok za leciutką mgłą,
że bez słów on dawno pojął to.

Wielkie miasto cichnie w krąg,
rozjaśnia szarą twarz
i szczęścia nie wypuszczasz z rąk —
co wymarzyłaś, masz.

Dlaczego więc twój adres musi znać?
Ta myśl, że to nie może wiecznie trwać,
że przyjdzie w kłótni czas rozdzielić wspólny los,
aż któregoś dnia stajesz z tym nos w nos.

No i nie wiesz, jak, jak powiedzieć to,
każde słowo zbyt banalnie brzmi.
Milczysz, smutna tak, lecz się nie łudź, bo
on niczego nie daruje ci.

Straci styl
w złych, głupich słowach, zgranych tak,
żadnej z chwil
wspólnie przeżytych nie pochwali.
Spali się twój świat, przejdziesz próg bez słów,
tak samotna w wielkim mieście znów.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.