Ścieżka wiedzie przez Noc
Szukam pradawnych znaków
Światło pochodni nie przebija tego mroku
Umarłe cienie w jego blasku ożywają
I Otaczają mnie dookoła

Słyszę szepty, które mówią do mnie
Pradawną zapomnianą mową
Ścieżka ta wiedzie przez mgłę
Podążam za śladem dawnej tajemnicy
Zimno i chłód przenika moje ciało
Mrozi serce i spowalnia oddech
W oddali słyszę ciche melodie
Rozbrzmiewają smutno niesione przez wiatr

Nie jestem tu sam
Ktoś jest za mną i przede mną
Ktoś kto jest mi bliski, a jakże i daleki...
Sen miesza się z jawą
Mgła zwodzi moje zmysły
A droga jest wciąż daleka...

W Nocy drzewa mówią
Głosem pradawnej mądrości
Ścieżka wiedzie przez Noc
Podążam tam, gdzie prowadzi mnie
Głos mojej krwi

Wkrótce poznam prawdę
Która ukryta jest wśród tych mgieł
Moje imię które jest kluczem
Drzewa szeptają coraz głośniej

Widzę w oddali migoczące ogniska
Pradawni wojownicy chylą się nad nimi
Ich cienie poruszają się własnym życiem
Ich głosy przywołują zagubionych braci

Ogniste Runy
Lśnią magiczną poświatą
Pradawna moc przemawia z nich
Budzi w nas ogień dawnych bitew

W tą noc
Nikt nie jest już sam
Pradawne Runy
Szeptają do nas

Pradawna moc
Którą odnalazłem
Czekała tu na mnie
Abym się przebudził

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.