Zaciska na pług ciemne łono
Dymiący życiem brzuch
Czekałam ciebie, drżąc wśród nocy
Milcząca jak puch sowy i ćmy

Kołysze się wahadło
Liniami bruzd
Złote wahadło słoneczne
Srebrny krąg księżyca
Czas odmierza wciąż
Kołami zegara są
Koń i człowiek
Człowiek i koń, jego koń

W ciszy jak dzwon wypalony
Czasem zazgrzyta stal
Gospodarz ma twarz stężałą na kamień
Szeroko jak wół kroczy, spójrz

Zapada się po kostki
Wśród świeżych bruzd
Łagodne niby
Wezbrana mlekiem pierś
W bok się kłonią ziemi skiby
Stąpają jak we śnie
Koń i człowiek
Człowiek i koń, jego koń

Budzi nietoperze zmierzch
Droga wśród wierzb
Znajoma studnia
Pełna wody chłodnej
Wschodzi noc wśród godzin
W zamknięty zegara krąg
Koń i człowiek
Człowiek i koń, jego koń

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.